در حال خواندن کتاب دنيای سوفی نوشته‌ی يوستين گاردر هستم.  يه قسمتش جالب و در عين‌حال تعجب‌بر‌انگيزه و اون نظرات ارسطو درباره‌ی زن‌هاست. ارسطو معتقد بوده که زنان از جهاتی ناکامل اند. زن مرد ناتمام است. و اينکه زن در توليد‌مثل نقش منفعل و پذيرا و مرد نقش فعال و بارور را داراست. و به‌همين دليل معتقد بوده که کودک فقط خصلتهای مرد را به ارث می‌بره. به اعتقاد او خصوصيات کودک همه در نطفه‌ی مرد قرار داره. و در واقع این دید نادرست ارسطو از زن و مرد بود که در قرون وسطی چیره بود. میراثی که بدین ترتیب به کلیسا رسید.
و بعد بلافاصله اين مطلب اومده که عينا نقل می‌کنم:
" البته حيرت‌آور و تاسف‌بر‌انگيز است که مردی از ساير جهات چنان زيرک، در زمينه‌ی رابطه‌ی زن و مرد اين همه اشتباه کند. ولی اين دوچيز را نشان می‌دهد: اول آنکه ارسطو از قرار معلوم خيلی تجربه‌ی عملی درباره‌ی زندگی زنان و کودکان نداشت و دوم می‌رساند هرگاه اجازه داده شود مردان يکه‌تاز عرصه‌ی علم و حکمت گردند کارها چه اندازه به خطا می‌رود."