چند روز پيش داشتم تصاويری را که تلويزيون از غرب سودان نشون می‌داد نگاه می‌کردم. وحشتناکه. حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر آواره شدن. به کمپ‌های پناهندگی مثلا پناه آوردن. البته کمپ که نه، توی يه بيابون وسيع هزاران چادر برپا کردن. برای هر ۴۰۰۰ نفر يه پرستار وجود داره. تازه خيلياشون نرسيده به اين محل از بين می‌رن. روزانه ۱۰ کودک به‌خاطر کمبود غذا و بهداشت جان خودشون را از دست می‌دن. جلوی چشم بچه‌ها پدرانشون را کشتن و به مادرانشون تجاوز کردن. با يه دختر ۱۷ ساله‌ای مصاحبه می‌شد که بعد از شکنجه‌های فراوان بهش تجاوز شده بود. و با دختر ۱۰ ساله‌ای که جلوی چشم خودش پدرش را کشته بودن. می‌گفت خوبه که حالا لااقل مادرش زنده‌اس.