همه جا به طرز وحشتناکی سفيده. سفيده سفيد، تا چشم کار می کنه، حتی آسمون هم. ولی يه جايی اون دور دورا طرفای غرب يه دايره ی نارنجی می بينی که داره از پشت ابرا خود نمايی می کنه. اونقدر خسته و بی رمق شده که تو می تونی تا دلت می خواد بشينی و بهش نگاه کنی بدون اينکه حتی چشمت را اذيت کنه.